Voor wie dacht dat ik van de aardbodem - of in ieder geval het internet - verdwenen was, wees niet getreurd (of juist wel), maar dat is dus niet het geval. Een lange tijd geleden is het zeker wel en ik ben dan ook blij dat ik hier weer zit met mijn kopje thee om eens wat te schrijven. Een stukje over verwachtingen, plannen, teleurstelling en accepteren dat alles soms anders loopt dan verwacht ... Lees je mee?
Soms als je denkt, dat je net alles onder controle hebt, dat je blogje eindelijk wat begint te worden en je met een tevreden blik terugkijkt op de afgelopen tijd, soms is dat precies het moment waarop je de volgende dag wakker wordt en alle controle toch ineens kwijt bent. Dipjes zijn oke, maar hoe kom je er weer uit?
Hoewel ik heus wel gewend ben om, om te gaan met mijn chaotische hoofd, ging het 'uit de put klimmen' deze keer gepaard met er af en toe toch weer keihard in vallen. Waar ik op school de touwtjes aan elkaar vast kon knopen, liep het in mijn persoonlijke leven ook even niet zoals ik wilde. Jullie zullen misschien denken: waarom zet je dit online? ( - als Essena Oneill het kan, kan ik het ook ha ha -) Maar ik wilde deze post dan ook zeker niet laten draaien over wat er wel en niet lekker liep voor mij persoonlijk. Het is soms gewoon fijn om te zien dat je niet alleen bent in imperfectie en iedereen iets geks heeft.
Het kan soms heel moeilijk zijn, als je het gevoel hebt dat je alles onder controle hebt en een week later alle controle kwijt bent. Als je net helemaal voor je zag hoe de week soepel zou verlopen en het alles was behalve dat. Soms is het dan ook heel fijn - en dood eng ja - om je te realiseren, dat je maar weinig controle hebt. Ik ben iemand die het liefst haar hele leven alvast zou invullen, maar wat is de lol daarvan? Dat er dingen te gebeuren staan die ik niet kan voorspellen, noch tegengaan bezorgt me soms een lichte hartaanval, maar de afgelopen maand heb ik op de een of andere manier een luchtigere kijk op mijn leventje kunnen ontwikkelen. Even was ik alle controle kwijt en ik plaats van die wanhopig terug te zoeken, heb ik besloten hem dan ook maar kwijt te raken en eens te leven met de dag, in plaats van met mijn agenda.
Na een maandje me even richten op mezelf en de mensen om me heen, besloot ik vorige week dat ik wel weer klaar was om te bloggen en heb ik gelukkig ook heel veel inspiratie opgedaan. Voordat ik wilde beginnen heb ik vandaag mijn 'digitale detox' afgerond: een weekje zonder facebook, instagram, snapchat etc. Na even helemaal leven in het nu - wat ben ik toch een hippie soms - was ik dus wel weer klaar voor wat social media en blogs!
Jeetje oke, dat was heel veel tekst na een maand. Nu heb ik een beetje het gevoel alsof deze post van het ene naar het andere onderwerp springt, maar mijn boodschap was vooral: als je binnenkort eens op je bed zit en al je plannen in het water zijn gevallen, laat ze daar dan lekker drijven. Loslaten is heerlijk bevrijdend, voor sommigen ook heel erg eng, maar zeker het proberen waard.
Misschien wordt morgen wel de beste dag van je leven, gepland of niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten